در قرون هفده و هجده هنگامی که ناکارآمدی کلیسا برای عموم افراد جامعه غرب آشکار شد دین را مانع پیشرفت خود دیدند بر همین اساس تصمیم گرفتند که دین را به طور کامل از عرصه جامعه حدف کنند و به صورت فردی آن اکتفا کنند البته چنین واکنشی نسبت به عملکرد منفعت گرایانه پاپها کاملا منطقی بود ، با کنار رفتن دین و اخلاق از عرصه اجتماع محدودیت و مرزی برای بشر در جامعه غرب وجود نداشت و هر گونه برداشت شخصی از مبانی دینی برای افراد حجیت داشت و به عبارت دیگر دین جدیدی در جامعه غرب مطرح شد که این براساس منافع انسان محوری و رویکردی گزینشی نسبت به دین بود.

در این دوره غرب با سرعت هر چه تمام تر به سوی مدرنیته و مدنیه فاضله ای که برای خود ترسیم کرده بود حرکت می کرد و رویکردی منفعت طلبی شخصی و انسان محوری در جامعه غرب شکل گرفت و فلاسفه غربی نیز به توجیه این مفاهیم می پرداختند به گونه ای که مردم غرب سعادت خود را فقط در این راه می دیدند زیرا تمام جامعه غرب همانند یک کل به هم به پیوسته بود و دانش های غربی نیز ناظر به نیاز های جدید بود،اما این تصور دیری نپایید با شروع جنگ جهانی و تلفات سنگین،آرمان های مردم از بین رفت و به این نتیجه رسیدند که امکان تحقق آن مدینه فاضله در چنین جامعه ای وجود ندارد و به همین دلیل دچار یاس و ناامیدی شدیدی شدند و در همین زمان رومانتیسیسم ظهور پیدا کرد که عواطف مردم تسلی دهد.

همانطور که در این جریان علم در غرب ملاحظه می کنید حذف عامل دین و اخلاق از جامعه در یک بازه زمانی کوتاه موجب رشد مدرنیته شد اما در نهایت امکان رسیدن به حقیقت را برای آنها دشوار کرد .

با این حال در جامعه امروزی ما افرادی وجود دارند و خواهان غرب زدگی و تبعیت از غربند و این در حالی است که مشکلات این مسائل امروزه گریبان گیر جامعه غرب شده است از طرفی دیگر همانطور که در سطور بالا اشاره شد این فرایند غرب حاصل پاسخگویی غرب به نیازهای خود در بستر فرهنگی غرب بوده و این مسائل قابل جمع با مفاهیم اصیل اسلامی نیست .

رهبر معظم انقلاب(مدظله) در این زمینه می قرمایند:

ر قاموس متجددین کشور ما «تجدد» به معنای تقلید از غرب بود. تقلید یعنی چه؟ یعنی شما بروید لباس کهنه‌ی کسی را بخرید و در روز عید به عنوان لباس نو تنتان کنید. تفکرات قرن نوزدهمىِ فرانسه و انگلیس و بقیه‌ی مناطق اروپا وارد ایران شد. صد سال از بروز این تفکرات گذشته بود، اشکالات و خدشه‌ها و نسخ‌ها و ردهای فراوانی هم بر آن وارد شده بود؛ تازه آقایان متجدد ایرانی، آن روز رفتند سراغ همان تفکرات، همان روش‌ها و حتّی همان منش‌های شخصیتىِ ظاهری؛ یعنی لباس پوشیدن، ریش گذاشتن، سبیل گذاشتن و زلف گذاشتن. داگلاسْ نامی در یک گوشه‌ی فرنگ پیدا شده بود و سبیلش را به شکل خاصی اصلاح کرده بود؛ در ایران این سبیل شد مُد! زمان جوانی ما بیتل‌ها خط ریش کج میگذاشتند؛ جوانهای ما بعد از آن‌که سالها از بروز چنین پدیده‌ای گذشته بود، از آنها تقلید میکردند! این، تجدد است؟! این، قهقرا رفتن و عقبگرد است؛ این‌که تجدد نیست.

دیدار رهبر معظم انقلاب(مدظله) با دانشجویان بسیجی