باسمه تعالی

به مناسبت چهاردهم مرداد ماه روز «حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی»

 «و لقد کرَّمنا بنی آدم و حَمَلناهُم فی البرِّ و البحر و رَزَقناهُم من الطَّیبات و فضَّلناهم علی کثیرٍ ممَّن خَلَقنا تفضیلاً»

و ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و آنان را بر مرکب‌های آبی و صحرائی سوار کردیم و از هر غذای لذیذ و پاکیزه روزی‌شان کردیم و بر بسیاری از مخلوقات خود برتری‌شان دادیم، آن‌هم چه برتری!  سوره مبارکه اسراء، آیه 70

ابناء بشر خداوند متعال را باید شاکر باشند که با عنایت خاصه خود به آنان نعمت عقل ارزانی داشته و به این واسطه همگی­شان را کرامت بخشیده و میان­شان تساوی برقرار نموده است. کرامتی که به مثابه تحفه ای گران مایه ملازم ذات انسانی گشته و زمینه حیات صلح آمیز و مبتنی بر عدل و داد او را فراهم نموده است. آری! خداوند متعال را سپاس­گزاریم که جمیع انسان­ها را بر همه مخلوقات خود برتری داده و حق بهره مندی از مواهب های مادی و معنوی خود را برای آنان فرض نموده؛ و سپاسی دیگر پرودگار متعال را که با ارسال انبیاء خود راه و رسم زندگی مسالمت آمیز را به جهانیان آموخت.

چهاردهم مرداد ماه که در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به عنوان روز «حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی» نام­گذاری شده است، فرصت مناسبی است تا  عدالت خواهان جهان و به ویژه مسلمانان، در داشته های انسانی و حقوق ذاتی خود بیشتر تامل کنند؛ حقوقی که ودیعه هایی الهی است و تعالیم ادیان الهی به خوبی بر این مدعا گواهی می دهد. در این روز شایسته است که بشریت بیاندیشد که چگونه می تواند این سرمایه های الهی-انسانی را در راه برقراری روابطی عادلانه و برادرانه میان همه انسان­ها، به خدمت بگیرد.

جهانِ امروز، سخت اسیر بی خردی ها و پرده هایی است که عقول انسان ها را احاطه کرده و موجب دست اندازی آنان به حقوق یکدیگر شده است؛ تا جایی که فریاد کودکان بی پناه غزه و سوریه و عراق و یمن و افغانستان، در این مناسبات قدرت مدارانه گم شده و نهاد ها و نظریات غربی هم از اینکه لجامی بر این تعدی ها و سرکشی ها بزنند، درمانده اند. بی شک یکی از مهم ترین راه حلهای بیرون رفت از آتش دشمنی هایی که سراسر جهان را فراگرفته، تمسک به «حقوق بشر اسلامی» به مثابه ریسمان هایی الهی است که خداوند حکیم نزد همه انسان ها به ودیعت نهاده است؛ و توقع می رود که امت اسلامی با عقلانیت و همدلی در این مهم پیشگام سایر مصلحان و عدالت طلبان جهان باشند، ان شاء الله.

خبرگزاری فارس ـ زهره سعیدی: سالیانی است که واژگان فلسفه علم، دین، اخلاق، طبیعت، فرهنگ و ... در دائرة‌المعارف فلسفی اهالی اندیشه جا افتاده است. در مغرب زمین این نوع فلسفه‌ها وجود داشته و به حوزه فلسفی ما نیز منتقل شده و جایگاه خود را باز کرده است، البته معنی این سخن این نیست که چنین مباحثی در فلسفه ما وجود نداشته است بهرحال چنین موضوعاتی در بین فیلسوفان اسلامی نیز موجود بوده اما عناوین این فلسفه‌ها از دوران جدید فلسفه در غرب ایجاد شده است.

با این حال اصطلاح فلسفه مضاف به منزله نامی مشترک برای شاخه‌های فلسفی در ایران ایجاد و خاستگاه غربی هم ندارد، منتها اختلافات زیادی در تعریف و چیستی این نوع فلسفه‌ها وجود دارد. به طور کلی دانشی فرانگر که به توصیف و تحلیل یک علم یا یک پدیده خارجی می‌پردازد، فلسفه مضاف گفته می‌شود.

درباره ضرورت پرداختن به این حوزه‌ها در زمینه فلسفی با جمعی از اساتید فلسفه گفت‌وگو کردیم.

فلسفه اخلاق، اولویت امروز فلسفه‌های مضاف است

آیت‌الله علی‌اکبر رشاد (رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی): توجه به فلسفه‌های مضاف در جامعه یکی از مهمترین دغدغه‌های فلاسفه باید باشد در این بین توجه به فلسفه اخلاق و توجه بدان برای ما اولویت بیشتری دارد، بنابراین ما در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه تمام تلاشمان برپایی سلسله همایش‌هایی در این راستا است، هر یک از مباحث فلسفه‌های مضاف را مدنظر قرار دهیم، نیاز جامعه ما است، امسال بحث فلسفه اخلاق و سال‌های گذشته فلسفه فقه و فلسفه اصول در پژوهشگاه مورد توجه قرار  گرفته است.

یکی از صفات و مشخصات خانواده ایرانی در گذشته، توجه فراوان به مقوله فرزندآوری بوده است. اهمیت تعداد فرزندان به اندازه‌ای بود که بسیاری، علت تشکیل خانواده را فرزندآوری زیاد می‌دانسته‌اند، به گونه‌ای که داشتن یک فرزند با خانواده بدون فرزند در فرهنگ ایرانی عموماً مورد سوال بوده است. در شرایط کنونی جامعه ایرانی، کاهش سطح زاد و ولد، علاوه بر تأثیرات منفی که بر میزان رشد جمعیت داشته، بر ترکیب و ساختار جمعیت نیز تأثیر خواهد گذاشت.

در بررسی های این پژوهش نتایجی به دست آمده که متن و نتایج آن را در این خلاصه راهبردی ملاحظه می کنید.

برای دریافت به ادامه مطلب مراجعه کنید